Co powinno zaniepokoić rodzica w zachowaniu dziecka pod kątem zdrowia psychicznego?
fot. https://www.gov.pl/web/rpp/zdrowie-psychiczne
To jest najbardziej popularne pytanie do specjalistów w tym zakresie na które nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Najważniejsza jest bliskość i znajomość siebie nawzajem oraz zasada ograniczonego zaufania względem nastolatków. Poniżej zamieszczam kilka ogólnych rad służących pomocy w diagnozie zaburzeń psychicznych zarówno dzieci jak i dorosłych.
1. Reagujmy, jak się martwimy o kogoś! Często lekceważymy nasze
niepokoje mając nadzieję, że komuś “przejdzie” lub, że to co się dzieje
jest “rozwojowe”.
2. Rozmawiajmy! Najważniejsze i najprostsze jest
zadanie pytania o samopoczucie, życie, problemy. Wiele osób gdy
zostanie zapytanych o to co się z nimi dzieje odpowiada na nie
szczerze.
3. Obserwujmy! Każda gwałtowna zmiana (w relacjach, zachowaniu, przeżywaniu) zachodząca u drugiej osoby, z którą jesteśmy blisko, powinno skutkować rozmową. Przyjżyjmy się bliżej zachowaniom tej osoby, jej relacjom z innymi, sposobom załatwiania spraw oraz reakcją na problemy codzienności.
4. Poprośmy o pomoc specjalistę! Jeśli z jakiegoś powodu uważacie, że wasze dziecko lub inny dorosły domownik nie będzie z wami szczery lub problem was przerasta poproście, by rozmowę odbył specjalista od rozmawiania - pedagog szkolny, psycholog, psychoterapeuta.